DVB-C, ingilizce Digital Video Broadcasting — Cable (Dijital Görsel Yayıncılık – KabloTV) kısaltmasını ve ilgili standartları ifade eder. Avrupa’daki dijital kablo TV sistemi ağları için ilgili konsorsiyum tarafından geliştirilen ve 64 QAM modülasyonunu esas alan DVB-C dijital kablo TV aktarım standardı ilk olarak ETSI tarafından 1994 yılında yayınlandı. Hemen ardından tüm avrupa’da yaygın olarak uygulanmaya başlandı.

QAM modülasyonu, uydu yayınlarında kullanılan QPSK modülasyonuna göre daha az veri kaybıyla birim zamanda daha fazla veri taşır ve daha stabildir. Ses, görüntü ve data aktarımı MPEG-2 veya MPEG-4 olarak yapılabilmektedir. Bir QPSK taşıyıcısı 40 megabit kapasiteye sahipken, bir QAM taşıyıcısı, 50 megabit kapasiteye sahip olabilir. QAM taşıyıcılar, bantta 8 MHz bir alan kaplar. QAM modülasyonunda da 64QAM, 128QAM ve 256QAM gibi modülasyon çeşitleri bulunmaktadır.
Halen dünya çapında en yaygın şekilde kullanılan bu standart hem büyük kablo TV (CATV) ağlarında ve hem de daha küçük uydu merkezli anten sistemi dağıtımları (SMATV) üzerinde uygulanmaktadır.

Türkiye’de alınabilen uydulardan yayın yapan TV kanallarının artışı, bölgesel TV kanallarının izlenebilme sahasını arttırabilmek için uydulara çıkması; smatv ( Uydu-TV yayın merkezi ) sistemlerinde yeni teknolojik gelişmelere önayak olmuştur. Bir TV frekansından verilen TV yayın sayısı, eski teknoloji Headend sistemlerinde 1 iken; günümüz yeni teknoloji QAM modülasyonlu DVB-C Headend sistemlerinde yaklaşık 8 ila 10 adet arasında değişmektedir. 

Otel, rezidans, toplu konut, villa siteleri, hastane gibi binalarda bu sistemler kullanılarak; daha fazla TV yayını – daha kaliteli format (HD) ve daha düşük TV kanal sayısı/maliyet oranıyla projelerde uygulama imkanı bulunmaktadır.